Daar zit ik dan, maandagochtend 14 december 2015, x0.27. Het is alweer de vierde week van de tweede periode. Nog één weekje en dan is het weer kerstvakantie. Twee weken vrij en de gezelligste dagen van het jaar vieren, heerlijk, ik kan er ieder jaar weer naar uitkijken. Tegelijk bedenk ik me dat dit waarschijnlijk de laatste lange kerstvakantie zal zijn de rest van mijn leven. Over een paar weken ga ik afstuderen en over een paar maand hoop ik mijn opleiding af te ronden. Bizar hoe snel vier jaar voorbij kunnen gaan.
Ik zie mezelf weer voor de eerste keer naar Windesheim lopen. Gespannen liep ik destijds naar het lokaal, wachtend op het eerste college en hopend dat ik snel gewend zou raken aan mijn nieuwe leven. Gelukkig was ik snel gewend en het eerste jaar ging redelijk snel voorbij. Het tweede jaar leek sneller te gaan dan het eerste jaar en het derde jaar vloog vliegensvlug voorbij. Nu zit ik alweer in het laatste jaar van mijn opleiding en over een paar maand zou ik klaar moeten zijn voor het echte werk. Voor mijn gevoel zit ik nog maar heel kort op school en heb ik nog veel te leren. Maar hoe kan het dat ik dit gevoel heb en dat de tijd zo snel lijkt te gaan gaat? Is dit toeval of is dit te verklaren?
Ik ging op zoek naar het antwoord. Psycholoog Richard Ornstein heeft hier onderzoek naar gedaan. Het blijkt dat we tijd als langer ervaren als we nieuwe complexe informatie tot ons nemen. Als de informatie bekend is neemt dit effect weer af en gaat de tijd voor ons gevoel weer sneller. Het is dus te verklaren dat de leerjaren in de opleiding steeds sneller gaan: de informatie wordt steeds bekender en ik raak steeds meer vertrouwd met het communicatievak. Het laatste jaar gaat als een razende voorbij.. ben ik dan toch klaar voor het werkende leven?
